Burkina Faso, olifanten, nijlpaarden en apen

Hallo Allemaal,

Na een week rondreizen door Mole(wildlife park) en Wechiau (community bases hippo sanctuary) nu weer terug in bolgatanga.
De eerste dag van het rondreizen begon goed.
We waren met zijn achten. Ik, Laura, Ernest, Emmy en haar ouders+oom en tante.
In de ochtend rond 5 uur stond onze eigen prive chauffeur met pick up truck klaar.
De ouders+oom en tante gingen binnen zitten, en wij gingen met zn 4 en in de ijzeren achterbak zitten.
Erg relaxed op zandweggetjes met redelijk wat kuilen. Na een reis van zo'n 6 uur kwamen we in Mole national park aan.
Het grootste wildlife park van Ghana, waar apen, antilopen, wrattenzwijnen en olifanten te bewonderen zijn.
Bij aankomst was het zwembad het belangrijkst. Mijn gehele hoofd was rood geworden door al het opgesnoven rode stof van de zandweg. Erg lekker!
Wellicht is een stof kapje ala michael jackson wel een idee. (je ziet er steeds meer mensen mee lopen)
Na een frisse duik bleek het zwembad ook langzaam aan rood te kleuren.
Ik ben benieuwd of mijn longen ook al zandrood zijn.
Na de hele dag uitzicht te hebben gehad op de drinkplaats van veel wilde dieren. Gingen we beginnen aan ons
wel verdiende westers avondmaal. We hebben friet met biefstuk gegeten, wat even heel wat anders is dan klonterige rijst in vieze drapjes.
Met stukjes vlees van een slecht gebakken parelhoen, ezel of hond. Ofwel het eten smaakte naar meer. Helaas was het wel zo dat je 3 uur van te voren je bestelling moet opnemen, omdat het koken in ghana nogal
langzaam gaat. Eigenlijk gaat alles langzaam in Ghana, behalve de dagen want die vliegen voorbij.
De volgende ochtend gingen we op wandel safari. De gids begon met het verhaal dat de olifanten zich hadden terug getrokken in het bos verder weg ivm de paringstijd.
Mijn wens om een olifant tegen te komen tijdens deze safari werd hierdoor een stuk minder realistischer.
Tijdens de 2 uur durende wandeltocht kwamen we uiteraard wel wrattenzwijnen tegen(die zijn er in overvloed). Ook apen, krokodillen en antilopen waren er in overvloed.
Maar helaas geen olifant.
Teleurgesteld gingen we weer terug richting hotel.
Een half uur later was het hotel in rep en roer. Een olifant was te zien vanuit het uitzichtpunt.
Erg gaaf! En het mooie was dat de gids nog aanwezig was om ons dichter naar de olifant te leiden.
De wandelsafari was nu opeens erg spannend. Vooral toen we de olifant niet meer zagen.
Plotseling begon de bush een paar meter voor ons te bewegen. De olifant was gevonden.
Vanuit de bosjes konden we hem heel mooi bestuderen. Super mooi, alleen zaten er takken en planten voor om hem in zijn totaliteit te kunnen zien.
De volgende dag weer een kans.
En inderdaad, de volgende dag gingen we weer op safari en weer geen olifant. Bij terugkomst bij het hotel was de olifant gespot.
Dus wij weer terug de bush in. Gelukkig had de olifant een minder begroeid deel uitgezocht. Hierdoor konden wij hem in volle glorie bewonderen. Zonder hek, zoals in de dierentuin is zo'n olifant toch een stukje bijzonderder. De dag erna gingen we naar wechiau waar de nijlpaarden leven. Om 4 uur in de ochtend ging de bus naar een dorpje 6 km
verderop. In het dorpje moesten we volgens de reis gids een aantal uur wachten op de bus naar Wa (een stadje 140 km verderop). We moesten in totaal 7 uur wachten, want toen de bus eindelijk kwam bleek
hij vol te zitten. We konden er met geen mogelijkheid bij. Op het zelfde moment kwam er een trotro aan. Een iets minder soort vervoer qua been en de rest van het lichaam ruimte. De man van de trotro vertelde ons dat de bus vol zat en dat we met de trotro moesten gaan.
In de hectiek, omdat we met de bus direct zonder overstappen naar Wa wilden. Vertrok de trotro. Enkele minuten daarna vertrok de bus zonder ons erin. Tegelijkertijd reed de bus een geit over, die een mooi stukje schaduw gevonden dacht te hebben.
De trillende en pijnlijdende geit werd direct van zijn lijden verlost omdat zijn kop doodleuk werd doorgesneden. Nu waren we aan het wachten op een nieuwe bus met een dode geit voor onze neus.
Helaas zou er die dag geen nieuwe bus meer komen. Toch bleef iedereen die naar Wa moest doodleuk wachten op een moment dat ze toch een bus zouden vinden. Dus wij ook.
Gelukkig kwamen we op t idee om te gaan liften. Liften is in Ghana heel normaal, alleen moet je wel het geluk hebben dat er uberhaupt auto's rijden.
Bij ons was dit nauwelijks het geval. Kortom, om 5 uur in de ochtend waren we in het dorpje en om 12 uur hadden we een lift naar een dorpje 50 km verderop.
Vanaf daar konden we gelukkig direct met de trotro mee. Een trotro rijdt pas weg als die vol zit. In Wa aangekomen moesten we nog naar wechiau. Al met al waren we rond 19:00 op de plaats van bestemming.
Ofwel een reis van 14 uur over een stuk van 200 km. De volgende dag gingen we op hippo safari. Na een half uur kanoen op de black volta was het al raak. We zagen een nijlpaard boven komen om te ademen.
Nijlpaarden kunnen 5 minuten hun adem inhouden, dus om de 5 minuten zie je ze boven komen. Na de nijlpaarden een tijdje bestudeerd te hebben zijn we naar de overkant van de rivier gevaren.
De black volta rivier is de grens tussen Ghana en Burkina Faso. Dus toen hebben we for the record een voet gezet op de bodem van Burkina Faso.
Diezelfde dag gingen we op 5 december weer de rivier op met de kano. Deze keer met onze slaapspullen, om naar de hippo hide te gaan. De hippo hide is een boomhut, waaronder de nijlpaarden doorlopen laat in de avond en heel vroeg in de ochtend/nacht.
De volgende ochtend rond 5:30 gingen we weer met de kano terug. Dit was supermooi, omdat de waterdamp boven de rivier nu zichtbaar was. Het leek net de fata morgana van de efteling.
Nu was het tijd voor onze weg terug naar Bolgatanga. Een lastige klus, want er was maar weinig vervoer en de weg was nog slechter dan de vorige reis.
Maar uiteindelijk zijn we met een overnachting in Tumu, aangekomen in Bolgatanga.
Deze week gebruik ik om wat rapporten te schrijven voor het PPT project. Ook ga ik Ibrahim interviewen, over zijn visie van het project. En dinsdag ga ik in de stad champions leauge kijken met bier en chips(als het er is).
Daarna vertrek ik zaterdag met Emmy, Ernest, Marielle en Annelous richting het zuiden om 3 weken door Ghana rond te trekken en meer van het land te zien.
Ik ben erg benieuwd naar het groenere zuiden, en het volta gebied. Want de droogte begint op dit moment erg eentonig te worden. Verder kan ik tijdens deze rondreis ook mooi zien wat Ghana voor de toerist nog meer te bieden heeft.
Ik denk dat een vakantie in een traditioneel gastgezin een unieke ervaring kan zijn, daarnaast zou het ook tof zijn als je meerdere toeristische plekken in het land kan bezoeken. Tot nu toe ben ik erg benieuwd in hoeverre Ghana "must see/do's" heeft.
Ik ga in ieder geval eerst naar de kintampo watervallen, vervolgens naar een apenbos, een grottentocht en dan naar het noorden van het volta meer om daar de boot naar het zuiden te nemen. Deze tocht duurt ongeveer 2 dagen.
Verder ga ik bij terug komst in een ander gastgezin zitten. In gowrie, bij de familie die in de toekomst ook de toeristen gaat hospiteren. De reden is omdat ik denk dat in gowrie veel meer te beleven/filmen valt. Ook heb ik niet een heel goed gevoel bij mijn gastgezin.
Mede omdat ze al meerdere malen in mijn kamer zijn gekomen,terwijl ik de deur op slot had gedaan. Daarnaast zit mijn 17 jarige broertje al 3 weken opgesloten in een klein kamertje in het huis met water en TZ (brood is te duur), omdat hij wiet rookt. Mijn zus weigert naar school te gaan, sinds ze niet geslaagd is voor de middelbare school.
Ze doet de hele dag niks. Net als mijn broers, die voeren de hele dag ook vrij weinig uit. Mijn moeder werkt wel hard. Ik merk dat ze redelijk pissig is, om het feit dat zij wel hard werkt en haar kinderen niet.
Daarnaast zitten er regelmatig dronken mannen rond het huis, dit omdat mijn moeder als bij verdienste sterke drank verkoopt. Een lastige situatie dus.
Tot zover deze update, ik zou zeggen, check de foto's en het filmpje van mijn adoptie broertje!

Groet,

Jop